تئاتر درماني، شرح زيبايي‌شناسانة آزادي است و شعار آن چنين است: «من مي‌خواهم خودم باشم!» مورنو، بنيان‌گذار تئاتر درماني، صحنه را امكاني براي تمرين زندگي مي‌داند. از ديدگاه او، صحنه از معدود مكان‌هايي است كه انسان در آن، هم در مقام بيمار و هم در مقام درمانگر خويش ظاهر مي‌شود. تئاتر درماني، پيوند روان‌شناسي و تئاتر با يكديگر براي تلاقي دو دنياي درون و بيرون و رسيدن به مرحله بالاتري از خودآگاهي است. مرحله‌اي كه آغاز يك زندگي خلاق را نويد مي‌دهد.