در ميان گونه‌هاي موجود در اکوسيستم بيشعوري، ترامپ دقيقاً به کدام گونه تعلق دارد؟ چرا ظاهر ترامپ تا اين حد فريبنده است؟ چرا اين مرد موطلايي و عاشق طلا، دوست‌داشتني به نظر مي‌رسد؟ اصلاً، چرا ترامپ اين‌قدر باعث بي‌ثباتي مي‌شود؟ چرا ما در برابر او احساس حيرت، گيجي و سردرگمي مي‌کنيم و در هاله‌اي از آشفتگي به او مي‌نگريم؟ او دمکراسي را با چه خطراتي مواجه مي‌کند؟ همة ما قبول داريم که ترامپ، نمونة «حب نفس» يا «ميل به‌رسميت‌شناسي خود توسط ديگران» است. او عاشق جلب توجه و ارتقاي جايگاه خود در چشم ديگران است، و به طور خستگي‌ناپذيري درحال اثبات اين مدعاست که از همه بزرگ‌تر و بهتر است و بر خود تسلط بيشتري دارد. ترامپ، به ‌رغم ضعف‌هايش، براي کساني که به سيستم سياسي موجود بي‌اعتمادند، همچون کورسوي اميدي براي تغيير وضع موجود است. در اين سيستم فاسد، برنده شدن يک بيشعور در رقابت قدرت، پرسشي را پديد مي‌‌آورد: «آيا ممکن است يک بيشعور تمام‌عيار، چنين لطف بزرگي در حق ما انجام دهد و با فساد مبارزه کند؟» «لودگي» شيوة خاص بيشعوري ترامپ است. اين شيوه نشان‌دهندة علت موفقيت اوست، اما از طرفي نشان‌دهندة انحطاط تدريجي و تبديل شدن او به قدرتي است که از خشونت پشتيباني مي‌کند. آيا ترامپ مي‌داند خودبزرگ‌بيني‌اش او را به کجا مي‌کشاند؟ احتمالاً نمي‌داند، و بي‌توجهي چنين افرادي به رفتارشان، در حالي‌ که تلاش مي‌کنند به بالاترين مقام کشورشان و حتي جهان برسند، ما را با نگراني همه‌جانبه‌اي دربارة آينده‌مان مواجه مي‌کند.