گاهي از والدين مي‌شنويم كه فرزند من به رغم داشتن هوش تحصيلي و نمره‌هاي خوب در مدرسه، قادر به برقراري ارتباط دوستانه با همسالان خود نيست. بنابر تاييد پژوهش‌هاي بسيار، داشتن هوش هيجاني، اجتماعي و اخلاقي، در موفقيت كودكان در آينده تاثيري تعيين‌كننده‌تر نسبت به هوش تحصيلي دارد. كودكان و نوجوانان كه مهارت‌هاي اجتماعي مناسب سن خود را دارند، مي‌توانند به شكل موثرتري با ديگران ارتباط برقرار كنند، مسائل خود را در مواقع دشوار به شكل موثرتري حل كنند، تصميم‌گيري كنند، روابط موفقيت‌آميز پديد آورند، اين روابط را حفظ كنند و هيجانات و رفتارهاي خود را مديريت كنند. در جلد دوم اين مجموعه، به چگونگي تعامل و همكاري با ديگران پرداخته مي‌شود. براي توضيح دادن مهارت همكاري به كودكان اغلب بايد آن را به عنوان فعاليتي مشترك بين دو يا چند نفر در راستاي رسيدن به يك هدف تعريف كرد. اگر چه رقابت يكي از حقايق زندگي است و بزرگسالان در بسياري از حوزه‌ها مانند ورزش، كسب و كار يا موقعيت‌هاي تحصيلي و سياسي ناچار به رقابت هستند، نگرش همكاري و كار گروهي، از موارد بسيار مهمي است كه تمام فرهنگ‌ها به منظور رشد و تعالي، در برنامه تربيتي نسل آينده خود قرار مي‌دهند.