بر لبم نمي‌نهند استكان بخت را. ريشه‌دارتر بزن بيخ اين درخت را. سخت مي‌كشم نفس بي‌تو و رسانه‌ها. در ميانه مي‌كشند پاي پايتخت را. گاه خاطرات تو روح مي‌دمد مرا. خيره مانده‌ام به تو، قاب عكس، خيره‌تر. جان بدم، تكان بده گيسوان لخت را. مرگ جبر زندگي‌ست در قصيده حيات. زندگي عوض نكرد اين رديف سخت را.