به چه فكر مي‌كنيم وقتي به فوتال نگاه مي‌كينم؟ فوتبال درباره خيلي چيزهاست، چيزهاي پيچيده، متناقض و متعارض بسيار: حافظه، تاريخ، مكان، طبقة اجتماعي، جنسيت با تمامي تنوع پُرمسئله‌اش (به خصوص مردانگي، ولي اخيرا و بيش از پيش زنانگي هم)، هويت خانوادگي، هويت قبيله‌اي، هويت ملي، ماهيت گروه‌ها، هم‌گروه بازيكنان و هم‌گروه طرفداران، و روابط اغلب خشونت‌آميز ولي گاه آرام و تحسين‌انگيز بين گروه ما و گروه ديگر. در كمال تعجب و خرسندي، در حين نوشتن اين كتاب كوچك كشف كردم كه بيشتر باورهاي حقيقي فلسفي‌ام - در مورد مسائل كلي مثل مكان، زمان، احساس، عقل، زيباشناسي، اخلاقيات و سياست- بيش از هر چيزي در مورد فوتبال صدق مي‌كنند. در واقع، چه بسا اين مسائل فقط در مورد فوتبال صدق كنند. طبيعتا اين قضيه يا به اين معناست كه فلسفه را مي‌توان به ورزشي كم و بيش كم اهميت تقليل داد، يا به اين معنا كه فوتبال حايز امتياز ويژه‌اي است كه به ما امكان مي‌دهد بينشي پايدار در مورد معناي انسان بودن در اين جهان به دست آوريم. بسيار اميدوارم بتوانم خواننده را متقاعد كنم كه مورد دوم صحيح است.