رودريگو گارسيا (1959)، فرزند ارشد گابريل گارسيا مارکز، در اين کتاب آخرين روزهاي زندگي پدر و مادرش را روايت مي کند. او که سينماگري پُرکار است علاوه بر نويسندگي و کارگردانيِ چندين فيلم موفق از جمله چيزهايي که فقط با نگاه کردن مي توانيد به او بگوييد، در ساخت دو سريال مشهورِ شش فوت زير زمين و سوپرانوز نيز همکاري داشته است. گارسيا در کتاب بدرق? گابو و مرسدس ضمن پاسداشت ياد پدر و مادرش به موضوعات ژرفي چون عشق و فقدان مي پردازد. رودريگو با تماس مادرش از مکزيک متوجه مي شود غول ادبيات جهان سرما خورده و بايد هر چه سريع تر خودش را به بالينش برساند، چون به اعتقاد مادرش اين سرماخوردگي قطعاً پيردمرد را از پا در خواهد آورد. رودريگو روزهاي پاياني پدرش را با خاطراتي پيوند مي زند که براي خوانندگان اين برنده کلمبيايي جايزه نوبل بسيار آشناست؛ گويي ژنرالي در آخرين ايستگاه خود قرار گرفته يا قهرمان هاي صد سال تنهايي پي خالقشان آمده اند تا او را که در کشمکش با مرگ و زوال عقل شوخ طبعي اش را همچنان حفظ کرده در جهاني مارکزي به تصوير مي کشد. رودريگو از پرنده اي مي نويسد که وارد خانه مي شود، سرگردان خودش را به ديوار شيشه اي ايواني که پاتوق پدرش بوده مي کوبد و بي جان روي زمين مي افتد. چند ساعت بعد قلب نويسنده براي هميشه از کار مي افتد. کارکنان مؤسسه کفن و دفن براي گابويي که با يک دسته از رزهاي زرد محبوبش وارد کوره مرده سوزي مي شود کف مي زنند و به احترامش کلاه از سر برمي دارند؛ با ناپديدشدن جسد يکي از متصديان فرياد مي زند: « خداحافظ، رييس.»