ما در جهان پرجمعيتي زندگي مي‌کنيم که دلهره، هيجان و بلندپروازي آن را آکنده است. سرشت ما به گونه‌اي است که بايد در دشتي فراخ و سرشار از آرامش و سادگي و با هيجاني نه‌چندان زياد زندگي کنيم، ولي چاره‌اي نداريم جز آمدوشد در شهرهايي غرق در فناوري. مشکلات و دردسرهاي پيش‌روي ما بي‌شک زياد و هولناکند اما آدم‌ها همچنان از ما مي‌خواهند «آرام» باشيم، انگار که آرامش به‌ناگهان حاصل مي‌شود و هيچ توجه نمي‌کنند که آرامش دستاورد يک عمر تلاش است. با همه اينها، بايد با جديت تلاش کنيم تا اندکي از اضطراب‌هاي‌مان بکاهيم. در اين کار موفق نمي‌شويم مگر اينکه درک بهتري از اضطراب‌هاي‌مان داشته باشيم، عادت‌هاي خوب را جايگزين آنها کنيم و با افراد دلسوز درباره آنها حرف بزنيم. در اين صورت، مي‌توانيم روزهاي خاص و متفاوتي خلق کنيم که کمتر نگران باشيم، از افکار ناخوشايند خبري نباشد و قدردانِ موهبتِ زنده بودن و شگفتي‌هاي آن باشيم. اين کتاب به موضوعِ اضطراب و نحو? کنار آمدن با آن مي‌پردازد.