لئونا مارشال ليبي نويسنده‌ي كتاب (با نام پيش از ازدواج هريت وودز) درجه‌ي دكتراي شيمي خود از دانشگاه شيكاگو را در تابستان سال 1942 دريافت كرد. اين رويداد هم‌زمان با انتقال بخش پژوهش‌هاي هسته‌اي پروژه‌ي سري منهتن به مديريت انريكو فرمي فيزيك‌دان ايتاليايي از دانشگاه كلمبيا به دانشگاه شيكاگو بود. فرمي كه نياز به يك همكار شيمي‌دان براي گروه كلا فيزيك‌دان خود داشت، او را كه در آينده تنها زن داراي يك منصب علمي در كل آن پروژه‌ي سري تا پايان جنگ مي‌شد، براي تصدي آن سمت استخدام كرد. ليبي پس از پايان جنگ، مانند بيش‌تر همكاران خود در پروژه، به هيئت‌هاي علمي دانشگاه‌ها پيوست و تا پايان در دانشگاه‌هاي كلورادو، نيويورك، و در زمان نوشتن اين كتاب در دانشگاه ايالتي يوتا، به تدريس علم شيمي و تحقيق در آن پرداخت.