چرا ما زنده‌ايم و معناي زندگي چيست؟ شايد کسي بگويد هيچ معنايي؛ چند ذره از روي اتفاق به هم خورده است و جهاني تشکيل شده و چند صدهزار سال ديگر هم به‌کلي نابود خواهد شد. بنابراين در طول اين چند سالي که در جهانيم نبايد چندان سخت بگيريم. هر چيزي بهانه‌اي است براي اينکه درآمد و به‌تبع راحتي ما را چندبرابر کند يا مثلاً آرامش ذهنيِ بيشتري نصيبمان کند. اخلاق و حقيقت و زندگي و حتي مرگ بايد در خدمت رسيدن به پول و بهره‌وري باشد. سوند برينکمن مي‌گويد فرهنگ دنياي جديد دارد با اين نگاه ما را به ورطه پوچي مي‌کشاند و در اين درياي مواج، به‌سوداي درآمد و آسودگي بيشتر، سفارش مي‌کند ‌سوار هر قايق شکسته‌اي بشويم. در نگاه برينکمن، همچنان ايده‌هايي ريشه‌دار و کهن وجود دارند که مي‌ارزند براي حفظ معناي زندگي محکم رويشان بايستيم و آن‌ها را به بهايي اندک نفروشيم. ايستگاه‌ها داستان ايده‌هايي قديمي است که همچنان در جهان جديد مي‌توانند به زندگي ما معنا ببخشند. در اين کتاب مي گويد کشف معناي زندگي در گرو اين است که نگوييم اين و آن «چه حاصلي براي من دارد» بلکه بايد نگاهمان را به سوي ايده هايي بدوزيم که به خودي خود ارزشمندند و بازيچه اهداف پوچ و گذرا نمي شوند. اين ايده هاي ريشه دار و کهن ايستگاه هايي اند که مي توان، در دنياي جديد، قرص و محکم بر رويشان ايستاد.