اگر 3.5 ميليارد سال عمر زمين را به اندازه‌ي يك ساعت در نظر بگيريم، دايناسورها در دقيقه‌ي 56 به‌وجود مي‌آيند و سه دقيقه بعد از بين مي‌روند و انسان‌هاي امروزي در 59.8 ثانيه بعد از دقيقه‌ي 59 ظاهر مي‌شوند. اگر خورشسد را به اندازه‌ي يك گريپ‌فروت در نظر بگيريم، زمين به اندازه‌ي يك دانه‌ي نمك و حتي بزرگ‌ترين سياره يعني مشتري، به اندازه‌ي يك نخود درشت خواهد بود. اگر عمر متوسط انسان‌ها را با تعداد ردپاي آن‌ها روي شن نشان دهيم مردم امريكا 78 ردپا، اروپايي‌ها 76 ردپا، مردم آسيا 70 ردپا و مردم آفريقا 58 ردپا از خود به‌جا مي‌گذارند. اگر تمام آب روي زمين را با 100 ليوان نشان دهيم، يك ليوان همه‌ي آبي را نشان مي‌دهد كه در دسترس ماست و براي حيات لازم است. كوچك كردن مفاهيم و عددهاي بزرگ در مقياسي كوچك باعث مي‌شود دنياي خود را به صورتي متفاوت ببينيم و ارزيابي كنيم.