در عصر كنوني، رهبران بر اساس قوانين متعارف مديريت، كاركنان را مديريت مي‌كنند. آن‌ها با استعدادترين افراد را استخدام مي‌كنند، براي گسترش اين استعدادها به آن‌ها انگيزه مي‌دهند، با دقت عملكرد آن‌ها را زير نظر مي‌گيرند و در نهايت، كارآمدترين افراد را نگه مي‌دارند. اين اقدامات بسيار مهم‌اند، اما منحصرا تكيه كردن بر آن‌ها نيز به معناي اتكا بر فرضيه‌اي معيوب و ناقص است. بر اساس اين فرضيه، عملكرد هر كس فقط به انگيزه ذاتي‌اش متكي است. در اين راستا، جيم كالينز، استاد مديريت، توصيه مي‌كند كه انتخاب افراد مناسب در مسير كار و زندگي بسيار مهم و حياتي است. بسياري از مديران از اين نتيجه‌گيري ساده فرار مي‌كنند، در حالي‌كه مهم‌ترين وظيفه هر مدير است. خلاقيت در پي تاثير مثبت مي‌آيد. به بيان ديگر، خلاقيت پيرو هيجان مثبت است. در واقع، هرچه فرد در روزي خاص خلق ‌و خوي مثبت‌تري داشته باشد، روز بعد از آن، تفكر خلاقانه‌تري خواهد داشت كه روانشناسان آن‌را رشد نهفته مي‌نامند. بسياري از سازمان‌هاي مدرن كاركنانشان را تحت استرس و فشار زيادي قرار مي‌دهند؛ اما تحت فشار قرار دادن افراد به ‌ويژه در درازمدت، احتمال توليد زغال‌سنگ را بيش‌تر مي‌كند تا الماس، روشن است كه برخي فشارها اجتناب‌ناپذيرند، اما مديران بسيار خوب مي‌دانند كه حتي در شرايط سخت، از طريق اقدامات استراتژيك مي‌توانند خلاقيت و بهره‌وري كاركنان را حفظ كنند يا دست‌كم، هنگام كوچك‌سازي با كارمندانشان محترمانه و صريح صحبت كنند. توهين‌هاي مكرر، حتي توهين‌هاي كوچك، در محيط كار افزون بر زندگي درون سازماني، كل شركت را به خطر مي‌اندازد. بر اساس تحقيقات، وقتي افراد انگيزه ذاتي بيش‌تري دارند، احتمال بيش‌تري وجود دارد كارشان را خلاقانه‌تر انجام دهند. اين بدين معني است كه وقتي زيردستانتان به موفقيتي واقعي دست مي‌يابند، با آمادگي بيش‌تري كار جديد چالش‌برانگيزي را خلاقانه انجام مي‌دهند. به بيان ديگر، آن‌ها بايد با اشتياقي ويژه براي حل مشكلات بغرنج به دنبال راه‌حل‌هاي خلاقانه بگردند و در روزهاي بعد شاهد پيشرفتي چشم‌گير باشند.