اسطوره در معناي مثبت خود مصدري معنابخش و نظام‌آفرين است که به صورت روايت کارهاي شگرف و فرهنگساز و بنيانگذار تمدن قوم سينه‌به‌سينه نقل مي‌شود، و در معناي منفي حاکي از تبديل برخي پندارها و تصورهاي واهي و دروغ به «اسطوره» است. اين کتاب بيشتر به آنچه از مقوله‌ي دوم که در غرب و ايران يافت مي‌شود مي‌پردازد و پس از بررسي برخي از اسطوره‌هايي که در جهان امروز غرب بر بسياري از اذهان سيطره دارند، دو نمونه از اسطوره‌سازي در فرهنگ امروز ايران را معرفي و تحليل مي‌کند: يکي توهم زوال محتوم فرهنگ غرب که متفکران غرب هم درباره‌ي آن سخناني گفته‌اند و ديگري اسطوره‌ي وجود عصري زرين در گذشته‌ها که چون بهشتي گم‌شده برخي از ساده‌انديشان را فريب مي‌دهد.