پروفسور حسابي در بازگويي روزهاي بازپسين از همه مي‌گويند؛ از پدر، مادربزرگ، همسر و هركس كه در گذر زندگي دست و آغوشي با مهرباني به سويشان گشوده‌اند. از مادربزرگ خود بارها با لفظ خانم ياد مي‌كنند و آنجا كه فرزندشان در پرسشي ناخواسته و نا به هنگام از لفظ خانم و آقا و تاكيد همواره‌ي پدر مي‌پرسند در پاسخ به تاكيد مي‌گويند: خانم و آقا بودن آسان نيست، سابقه، تربيت و نجابت بايد فراهم باشد. ايمان و اعتقاد از اركان و خانم و آقا بودن است، اگر خانم و آقايي به اين مرتبه برسند، مي‌دانند كه چه كارهايي بايد انجام دهند. يا به قول حافظ آن‌قدر هست كه بانگ‌جرسي مي‌آيد ... خانم و آقا هيچ‌گاه دروغ نمي‌گويند و در نشست و برخاست و خيلي از مسائل اجتماعي آداب لازم را رعايت مي‌كنند.