بايد اين پيشنهاد عملي را از من بپذيريد. ادبيات، ادبيات راستين، را نبايد چون معجوني يحتمل مفيد براي قلب يا مغز ـ مغز، اين معده روح ـ فرو بدهيد. ادبيات را بايد گرفت و ريزريز كرد، بند از بندش جدا كرد، لهش كرد. بعد مي‌توان رايحه تند و دوست‌داشتني‌اش را در كف دست بوئيد، مي‌توان آن را جويد و با لذت بر زبان غلتاند؛ و آن‌وقت و فقط همان‌وقت مي‌توان طعم كميابش را، آن‌گونه كه حقيقتا استحقاق دارد، درك كرد و به اين ترتيب است كه ذره‌هاي خرد و خمير شده‌اش در ذهنتان به هم مي‌پيوندند و زيبايي وحدتي را آشكار مي‌كنند كه شما چيزي از خون خود به آن داده‌ايد.