ادبيات در مخاطره را مي‌توان به نوعي عصيان تودوروف عليه آراي پيشينش دانست. او كه سال‌هاي سال به تفسير فرماليستي‌اش از ادبيات شهره بود، در اين كتاب كوچك از لذت ادبيات مي‌گويد و معنايي كه به زندگي آدميان مي‌دهد. او ستايشش را نثار شعر وردزورث مي‌كند كه دست جان استوارت ميل را در حضيض افسردگي گرفت و نثار قهرمانان استاندال و مولير كه در آشويتس به داد شارلوت دلبو رسيدند. تودوروف ديگر در ايام پيري تفاسير ساختارگرايانه را كنار گذاشته و از لذت هم‌قدم شدن با پرنس ميشكين در خيابان‌هاي خلوت سن‌پترزبورگ مي‌گويد.