عمق دريا همواره آرام است هر چند سطح آن طوفاني باشد؛ به همين ترتيب افكار و احساسات ما در هر وضعيتي كه باشند دل‌‌‌آگاهي همواره در سكوت و آرامش است، و پناهگاه همان‌جاست. آگاه بودن از آگاه بودن به واكاوي نخستين، نزديك‌ترين و آشناترين تجربه ما مي‌پردازد: دانستن بودن خودمان، يا دانستن آگاهي در ما از خودش. اما آگاهي يا همان «آگاه بودن» به مشاهده درنمي‌آيد و از اين‌رو معمولا از آن غافليم يا ناديده‌اش مي‌گيريم. بازگشت آگاهي به خودش - آگاه بودن از آگاه بودن - جوهر مراقبه يا نيايش و راه مستقيم به آرامش و شادي پايدار است...