در سال‌هاي اخير، يكي از بزرگ‌ترين اهداف برنامه‌ريزي و طراحي شهري، به ويژه در مراكز شهري، كاهش اتكا به اتومبيل شخصي به منظور ايجاد پايداري و سرزندگي در شهرها بوده است. به همين منظور حكومت‌ها و سازمان‌هاي برنامه‌ريزي، سياست ها و خط مشي‌هاي خود را با هدف باز‌شكل‌دهي توسعه در الگوهاي فشرده‌تر با كاربردي مختلط سمت و سو داده‌اند. مواردي چون، توسعه محله سنتي و توسعه حمل و نقل محور شهري...