اين اثر اورول با آثار ديگر او تفاوت عمده‌اي دارد. اين اثر چنانكه خود او هم در آخر آن مي‌گويد، يك دفتر خاطرات روزانه است كه در مدت اقامت نويسنده در پاريس و لندن نوشته شده است. جورج اورول چهره واقعي فقر و نداري را نه تنها ديده؛ بلكه آن را لمس كرده و در آن دست و پا زده است. او كه خودش در برمه مدتي شغلي دولتي داشته و يا به عبارت بهتر، پليس بوده است؛ اكنون در كشور خودش، انگلستان مجبور است كاري كند تا گرفتار قانون نشود. در اين اثر، اورول با وجود ثبت خاطراتي شخصي، به انتقاد از فقر و نداري آدم‌هايي از اقشار پايين دست جامعه مي‌پردازد و چهره بي‌رحم و ستمگرانه آن را مي‌نماياند. او همچنين طرز تلقي و باورهاي مردم را نسبت به آواره‌هاي لندن نقد مي‌كند و آن‌ها را نادرست و در نتيجه تبليغات و وجود قوانين موجود مي‌داند كه باعث چنين نتيجه‌گيري‌اي در ذهن مردم جامعه شده است.