داستان پشت اين اثر:
داستان از اين قرار است که، وقتي روبن پونس “Ruben ponce” هشت ساله بود، همه براي او متاسف بودند. پاهاي کوچکش مثل دو چوب لاغر بودند و وقتي مي‌دويد بيرون مي‌زدند. اما وقتي توپ را جلوي پايش داشت، کسي نبود که بتواند آن را از او بگيرد، مگر اينکه واقعا سکندري خورده و مانند يک سنگ به زمين بيوفتد. پدرش خيلي زود متوجه پتانسيل بزرگ پسرش و همچنين کمبود قدرت عضلاني مورد نياز براي موفقيت در فوتبال شد. بيش از ده سال، پدرش او را در رژيم غذايي سختي، متشکل از ماکاروني بولوني، املت اسپانيايي، تخم مرغ با چوريزو و خورش‌هاي غني شده با نخود و مقدار زيادي بيکن قرار داد. در سن هجده سالگي، روبن جوان مانند يک اسب سالم بود، پاهايش ترس‌ها را برمي‌انگيخت و باوجود اينکه ران او به دليل رشد شکم گلداني شکلش کمي تيره شده بود، توانايي طبيعي او هنوز دست نخورده بود و ديگر هيچ‌کس نتوانست او را به زمين بيندازد.