لازم نيست كسي به شما بگويد كه زمان كافي نداريد. همه‌ي ما دغدغه‌ي اضافه‌ كردن كارهاي بيشتر به ليست كارهايمان، صندوق نامه‌هاي سرريز شده‌مان، تعادل كار-زندگي و متمركزبودن با وجود اين همه حواس‌پرتي را داريم. همه مدام به ما مي‌گويند كه بايد پربازده‌تر و كارآمدتر باشيم. اما تمام ترفندهاي كتاب‌هاي مديريت زمان فقط اوضاع را براي ما بدتر مي‌كند. حس اضطراب و تنش بيشتر مي‌شود و همچنان فكر مي‌كنيم زندگي واقعي و با معني براي ما هنوز شروع نشده و روزي در آينده بالأخره از راه خواهد رسيد. كتاب پيش رو احتمالاً كتابي نيست كه فكر مي‌كنيد و اين چيز خوبي است. برخلاف ساير كتاب‌هاي مديريت زمان، هدف چهارهزار هفته ارائه‌ي مشتي ترفند و شيوه براي مديريت زمان نيست، بلكه اين كتاب بيشتر فلسفه‌اي است درباره‌ي دو حقيقت مهم ولي درعين‌حال تلخ: 1. در زمان كم و چهارهزارهفته‌اي خود، هرگز نمي‌توانيد به تمام چيزهايي برسيد كه آرزويشان را داشتيد؛ 2. حتي اگر چنين چيزي ممكن بود، درنهايت هيچ اهميتي نداشت، زيرا در آخر همه ميرا هستيم و مرگ در انتظارمان است. دانستن اين موضوع و پذيرش آن، گرچه ممكن است در وهله‌ي اول نااميدكننده باشد، درنهايت رهايي‌بخش است و مي‌تواند زندگي‌تان را تغيير دهد. اگر مدام درحال برنامه‌ريزي براي استفاده‌ي بهينه از زمان هستيد، اگر مدام داريد نرم‌افزار‌ها و جدول‌ها و نمودارهاي متفاوتي را براي مديريت زمان امتحان مي‌كنيد ولي به نتيجه‌ي دلخواه نمي‌رسيد، اين كتاب چيزي است كه به آن نياز داريد. اوليور بركمن با تفسير بينش‌هاي فلاسفه، روان‌شناسان و آموزگاران معنوي كهن و مدرن تلاش كرده به شيوه‌اي جالب، سرگرم‌كننده، كاربردي و جذاب به ما در شناخت زمان و مديريت آن كمك كند. اين كتاب، با تأكيد بر كنارگذاشتن باور غلط «انجام‌دادن هر كاري»، به خواننده‌ها ابزارهايي ارائه مي‌دهد تا زندگي معنادارتري را تجربه كنند و با ميرايي و محدوديت‌هايش كنار بيايند.