درباره‌‌ی یکشنبه‌های پاریسی

خداوندا! گويي خودش بود! براي هماهنگ كردن ضربات پاروها با صداي تيزش يكي از ترانه‌هاي قايقرانان را مي‌خواند و وقتي برابر پاتيسو رسيد، دست نگه داشت. آن‌گاه با انگشت‌ها بوسه‌اي برايش فرستاد و فرياد زد: «اي خنگ خدا!»

آخرین محصولات مشاهده شده