اسطوره روايتي است برآمده از اعماق تاريخ و پيش از اين كه راوي خاصي بازگويش كند، وجود داشته است. به همين دليل، داستان اسطوره اي نه حاصل خلاقيت فردي است و نه خيال پردازي، بلكه متكي به انتقال و حافظه جمعي است. اين پيوند عميق و كاركردي با حافظه، اسطوره را به شعر نزديك مي كند، به خصوص نوعي از كهن ترين شكل هاي شعر كه با فرآيند شكل گيري اسطوره ها آميخته است.