هر وقت كسي به كوير مي‌رفت و رويايي در سر داشت، بذر خيالش در دل كوير بي‌انتها كاشته مي‌شد و با هر بار فكر كردن به رويايش، گل خيالش رشد مي‌كرد. اما اگر آن را فراموش مي‌كرد گل خيال آهسته آهسته در آسمان ناپديد مي‌شد. تا اين كه يك روز گل خيالي در دل كوير روييد كه خودش آرزويي داشت...