هر دم از عمر مي رود نغسي چون نگه مي كنم نمانده بسي اي كه پنجاه رفت و در خوابي مگر اين پنج روز دريابي خجل آن كس كه رفت و كار نساخت كوس رحلت زدند و با نساخت