هرجايي كه تكنولوژي به حد نهايي تكامل خود مي‌رسد، معماري را فراتر مي‌برد. درست است كه معماري وابسته به حقايق مي‌باشد، اما زمينه واقعي فعاليتش مرتبط با يك حوزه مبتني بر محتوا و مفهوم است. اميدوارم كه درك كنيد كه معماري ارتباطي با ابداع فرم‌ها ندارد. معماري،تفريگاه كودكان، جوانان يا بزرگسالان نيست. معماري، ميدان نبرد واقعي از روح و روان است. معماري تاريخچه دوره‌هاي مختلف را نوشته است و القابي را به آن‌ها نسبت مي‌دهد. معماري وابسته به زمان خود مي‌باشد. تبلور ساختار دروني خود است، كه با گشايش تدريجي، خود را نمايان مي‌كند. اين دليلي است كه چرا تكنولوژي و معماري اتباط نزديكي به يكديگر دارند. ما اميدواريم كه با يكديگر رشد كنند، كه روزي، يكي توصيفي از ديگري باشد. تنها در آن زمان ما يك معماري شايسته نام خود خواهيم داشت: معماري به صورت يك سمبل واقعي زمان ما. ميس وندر روهه، 1950