ای برآورده وصل شب مهتاب و پگاه. نازپرورده خورشید و نظر کرده ماه. چون خدا ساختنت خواست به دلخواه، نخست. گلت آمیخت به هفتاد گل مهر گیاه. مشتی الماس ز شب چید و به چشمت پاشید. تا درخشان شود این‌گونه به چشم تو نگاه.