هرچند ويرجينيا وولف در پهنه وسيعي از موضوعات - اغلب موضوعات حسي - با قدرت و تشخص به بيان تاثرات خود پرداخته، اما هرگز سعي نكرده تا با وعظ و خطابه، عقايد خود را به ديگران تحميل كند. هدف او متقاعد كردن مخاطب از طريق بسط مباحث با نيروي تخيل و نيز تجارب خود بوده. او اساسا واعظ نبود و اگرچه بسيار بذله‌گو بود، با طنز خود جلوه‌فروشي نمي‌كرد. ويرجينيا وولف به طور حرفه‌اي نويسنده طنز محسوب نمي‌شد، اما مي توانست كنايه‌گو، طعنه‌زن و تحريك‌كننده باشد و هنگامي كه درباره مردمي قضاوت مي‌‌كرد كه شاهد رياكاري و عدم صميميت‌شان بود، با بي‌رحمي از اين ويژگي بهره مي‌برد. از ديگر خصوصيات او اين بود كه مي‌توانست خود را انكار كند و مي‌دانيم تنها مردم هوشمند هستند كه مي‌توانند عقيده خود را عوض كنند. اين توضيح‌ها حاكي از اين است كه نقل‌قول‌هاي ذكر شده در اين كتاب، همه حاصل تكامل افكار و انديشه‌هاي او در طول زمان است و اين‌كه انتخاب آن‌ها و گسستن‌شان از شاخه اصلي، كار ساده‌اي نبوده است.