هنر شهري مفهوم و جايگاهي دوگانه را شامل مي‌شود؛ براي برخي به‌منزله خراب‌کاري و پول هدر دادن است و از نگاه برخي قابليت قرار گرفتن در حيطه هنر را دارد. هنر شهري طي سال‌هاي دهه شصت در آن‌سوي اقيانوس اطلس زاده شد و هنري است وام‌دار تبليغات سياسي آوانگارد. اين هنر توسط هنرمنداني که به دنبال معنا و مفهوم و يا عصيانگري بودند و به بازارهاي هنري توجه نداشتند، پشتيباني شد و در حال تلاش براي معرفي هرچه وسيع‌تر در ميان اقشار جامعه است. گرافيتي‌کارها وقتي بي‌دعوت در خيابان حضور دارند، مجرم تلقي مي‌شوند و در‌عين‌حال در موزه‌ها و گالري‌هاي هنري مورد توجه هستند. در پايان کتاب استفاني لوموان، با نگاهي فراگير تاريخ پنجاه ساله هنر شهري و گرافيتي، اختلاف گرافيتي و هنر مفهومي، اتفاقات و مخالفت‌هايي در برابر تبليغات را از طريق نقاشي ديواري بررسي کرده است.