معماري هم‌چون حوزه‌اي داراي همگرايي با توسعه در يك سو و ميراث در سوي ديگر مي‌تواند حوزه‌اي منتخب باشد براي مطالعه تاثيرات توسعه‌اي بر سنت و ميراث و عكس‌هايي هويتي كه اين تاثيرات ايجاد مي‌كنند. كتاب حاضر رابطه ميان اصالت و هويت و ميراث در يك سو و توسعه در سو ديگر به بهترين نحوي به واسطه طراحي معماري به موضوع تجربه روزانه و جسماني ملموس تبديل شده و از اين رو قابل در تحليل و بررسي است.