كاوشي در ماهيت و سرشت كمدي، از ديدگاهي متفاوت با روال رايج و پيرو سنت اسطويي نقد، كه پس از رد نظريه‌هاي روان‌شناختي - كه كمدي را با خنده مربوط مي‌دانند - به بررسي آثار كميك در ادبيات، تئاتر و سينما مي‌پردازد. كمدي‌ها به دو مقوله عمده «آريستوفاني» و «شكسپيري» تقسيم مي‌شوند و رابطه كمدي با زمينه‌هاي نزديك به آن چون طنز و گروتسك و پوچي بررسي مي‌شود. بخش مبسوطي از كتاب به موشكافي در رابطه كمدي و تراژدي به ويژه در تئاتر ويژگي يافته و نشان داده شده كمدي اغلب در دل مضمون‌هاي تراژديك به اوج خود مي‌رسد. برداشتي كه سرانجام در خواننده پديد مي‌آيد آن است كه كمدي به عنوان يك نوع ادبي غالبا بار و پيامي نه كم اهميت‌تر از تراژدي يا ديگر مقوله‌هاي ادبي همراه دارد.