كجا مي‌ريم، بابا؟ سوالي است كه توما، معلول ذهني ـ جسمي، هر بار كه سوار ماشين پدرش مي‌شود، به طور خستگي‌ناپذيري از او مي‌‌پرسد. جواب هرچه كه باشد، آن «هميشه كودك» باز اين سوال را بي‌وقفه تكرار مي‌كند. شايد اين پرسش بنيادي ژان لويي فورنيه است كه همچون يك ترجيح‌بند، مكررا از زبان فرزند معلولش مطرح مي‌شود. فورنيه مي‌گويد: «اين سوالي است كه توما بدون وقفه از من مي‌پرسد. او بي‌آنكه متوجه باشد، سوال بنيادي‌اي را مطرح مي‌كند كه انسان از بدو خلقت برايش بي‌‌پاسخ مانده است. اين كتاب برنده جايزه فمينيا سال 2008 مي‌باشد.