سنت کتابشويي، هرچند نه به صورت گسترده، دست کم در ميان شماري از اهل تصوف در ايران کهن رواج داشته است. البته، صوفيان به وقت کتابشويي احساسي يکسان نداشته اند. برخي اگرچه اين عادت مألوف خود را به قربانگاه مي برند و رسما از آن دست مي شويند، گويي هنوز خود را دلبسته و وابسته به آن نشان مي دهند و دل کندن از اين عادت برايشان سخت است. اما چه کنند که بايد فرمان را اجرا کنند و اين سنت قرباني را به جا آورند. حتي برخي پس از مراسم کتابشويي، وسوسه مي شوند دوباره سراغي از کتاب بگيرند تا مثل گذشته باز هم پاي خواندن بنشينند. با اين همه، هستند کتابشوياني که به راحتي تن به اين سنت مي دهند و مصمم به اجراي آن مي شوند، بدون اينکه دوباره وسوسه ي خواندن در جانشان بيفتد و هوس خواندن کنند. کتاب حاضر در پانزده فصل، روايتي بسيار خواندني از اين کتابشويي ها به قلم احمد راسخي لنگرودي (متولد ????) نويسنده ي شناخته شده ي حوزه ي فرهنگ، براساس منابع معتبر است.