شکارا می‌توان که برای برپا کردن انقلاب، به همان اندازه‌ای که برای هر کار دیگری در این جهان لازم است، تقریبا به انواع مردان و زنان نیاز است. محتمل است که، بویژه در دوران بحرانی، انقلاب‌های ما آن‌گونه مردانی را بر کرسی مقام‌های برجسته و پر مسئولیت بنشانند که در جوامع استوار نمی‌توانند به مقام‌های مانند آن دست یابند. انقلاب‌های بزرگ ما در دوره‌های بحرانی به آرمان پرستان افراطی قدرتی می‌دهند که در حالت عادی فاقد آن هستند. به نظر می‌رسد که این انقلاب‌ها برای استعدادهای ویژه ای چون مارا میدانی فراهم می‌سازند تا به کارهایی مانند روزنامه‌نگاری احساساتی و بهتان‌زنی از نوع فعالانه آن دست زنند. بیگمان این انقلاب‌ها تعدادی از مکان‌های خالی آماده برای پر کردن می‌آفرینند و به مردان جوان و زیرکی که ممکن است فاقد اصول اخلاقی باشند، فرصت‌هایی می‌دهند. شاید انقلاب‌ها دست کم تا مدتی برای شورشیان و شکوه‌گران و نیز افراطی اندیشانی که در جستجوی درمان دردهای سیاسی هستند، توجه اجتماعیی بیشتری تضمین کنند.