توانايي بازيگر در دگرگون شدن به خودي خود نوعي توانايي، نوعي تسلط بر آينده است. گرچه نمايش‌نامه به ما مي‌آموزد كه چه كسي هستيم، توانايي بازيگر در دگرگون شدن نيز چيزهايي، در مورد اينكه ممكن است تبديل به چه كسي بشويم، به ما مي‌آموزد. توانايي بازيگر در تعريف مجدد واقعيت شخصي در مقابل چشم‌هاي ما، توانايي رواني ما را براي تعريف مجددي از خودمان به يادمان مي‌آورد و بدين ترتيب تئاتر تبديل به مراسمي از قدرت حيات و از تداوم جريان زندگي مي‌شود. بازيگري كه با چنين روحيه‌اي كار مي‌كند، به كمك نوسازي اخلاقي و هدف‌هاي روحي خويش، افق ديدش به طور مداوم وسيعتر مي‌شود. اكنون زمان شگفت‌آور براي بازيگر بودن است.