جونگمين سي‌ساله، نويسنده‌اي جوان است که روزهاي سختي را مي‌گذراند. او خودش را در آپارتمانش زنداني مي‌کند و با کسي حرف نمي‌زند. وقتي بالاخره از زندان شخصي‌اش به بيرون قدم مي‌گذارد، به‌طور تصادفي سر از يک کارگاه سفالگري در مي‌آورد. بوي خاک رس، نوري که از پنجره‌هاي پر از گل و گياه عبور مي‌کند، گربه‌اي دوست‌داشتني و قهوه‌ي شگفت‌انگيزي که هنرجويان مي‌نوشند، حواس پنجگانه‌ي جونگمين را بيدار مي‌کنند و زخم‌هاي او بعد از چند ماه، براي اولين بار شروع به التيام يافتن مي‌کنند. يون سومين در اين جهانِ ماشين‌زده‌ي پرهياهو، خوانندگان را به يک کارگاه سفالگري گرم و روشن دعوت مي‌کند. کارگاه سفالگري سويو گواهي بر لذت کاهش سرعت در دنيايي سريع، و اداي احترامي به هنر سراميک و قدرت دوستي است.