قدرتي كه به من داده شده، چه به صورت تيغه تيز تبر باشه يا نيش دشنه‌اي در تاريكي شب و يا طناب نرمي كه دور گردن متهم حلقه مي‌كنم، تنها بخش كوچكي‌ست از قدرت بيكران كساني كه روي اين زمين به حقوق مردم تجاوز مي‌كنند. همه خشونت‌ها يك منشا دارند و قدرت من هم از جانب صاحبان اصلي قدرت به من واگذار شده: وقتي من آدم مي‌كشم، در واقع آن‌ها هستند كه به دست من كشتار مي‌كنند، آن‌ها آن بالا هستند و من اين پايين. آن‌ها با قدرت خود دنيا را به گردش درميارن و من محور ساكني هستم كه چرخ مهيب قدرت آن‌ها روي آن به حركت درمياد. اين شقاوت آن‌هاست كه در دست‌هاي خون‌آلود من شكل نهايي خودش را پيدا مي‌كنه. به خاطر پليدي آن‌هاست كه من اين‌جا هستم، و حالا كه توي نور شبانه اين چراغ روبروي قرباني خودم نشسته‌ام و زير پالتوي كهنه‌ام دشنه را توي مشتم فشار مي‌دم، همه مرا تحقير مي‌كنند، چرا كه بار ننگ و رسوايي از دوش ستمكاران عالم برداشته شده و روي دوش من گذاشته شده تا آن را با خود حمل كنم...