ژان ژاك روسو نابغه بود، اما در عين حال از آدم‌هاي خوش‌قريحه‌ي نوعي روزگارش هم بود، يعني در هر كاري دستي داشت: موسيقي‌دان و اپرانويس خلاقي بود كه گه‌گاه ذوق‌آزمايي مي‌كرد، گياه‌شناسي غير حرفه‌اي بود، كمدي‌هاي اتاق پذيرايي مي‌نوشت، شاعري ميان‌مايه بود، و در دو مورد در تدوين قانون اساسي طرف مشورت قرار گرفت.