کتاب «چيزهايي که در آتش باختيم» نوشته‌ي نويسنده‌ي آرژانتيني ماريانا انريکز، نخستين‌بار در سال ???? منتشر شد و در سال ???? با ترجمه‌ي مگان مک‌داول به انگليسي از سوي انتشارات هوگارث و پورتوبلو بوکز در ايالات متحده و بريتانيا انتشار يافت. اين اثر مجموعه‌اي از دوازده داستان کوتاه در ژانر گوتيک معاصر و وحشت اجتماعي است؛ آثاري که در فضاي آرژانتين امروز مي‌گذرند و وحشت را با واقعيت‌هاي اجتماعي، سياسي و طبقاتي درمي‌آميزند. انريکز در اين مجموعه با مهارت، مرز ميان امر واقعي و ماورايي را محو مي‌کند و با زباني موجز، شهري و تلخ، رنج‌هاي تاريخي و روزمره‌ي جامعه‌ي خود را بازمي‌نماياند. داستان‌هاي کتاب از «بچه‌ي کثيف» و «خانه‌ي آدلا» تا «چيزهايي که در آتش باختيم»، زندگي شخصيت‌هايي از حاشيه‌ي جامعه را روايت مي‌کنند که در جهاني گرفتارند که در آن فقر، خشونت خانگي، اعتياد و بي‌عدالتي در هم تنيده است. در داستان نخست، زني از طبقه‌ي متوسط کودک بي‌خانماني را براي خوردن بستني دعوت مي‌کند و اين رفتار ساده به زنجيره‌اي از وسواس، ترس و احساس گناه بدل مي‌شود. در داستان عنوان، زنان در اعتراض به خشونت سيستماتيک عليه خود، دست به خودسوزي مي‌زنند؛ عملي که هم کنشي سياسي است و هم استعاره‌اي از خشمي که از درون مي‌سوزاند. در «مسافرخانه»، راهنماي توري نااميد و طردشده، رازهاي تاريک شهري فراموش‌شده را برملا مي‌کند و با نيرويي نامرئي روبه‌رو مي‌شود که از دل تاريخ برمي‌خيزد. در اين مجموعه، وحشت ابزار بازنمايي تروما و تاريخ است، نه صرفا ابزاري براي ترساندن. انريکز از عناصر ماورايي براي آشکارکردن زخم‌هاي اجتماعي استفاده مي‌کند: ارواح بازماندگان ديکتاتوري‌ها، خانه‌هاي ويران‌شده از فقر، رودخانه‌هاي آلوده و چهره‌هاي زنان آسيب‌ديده، همگي بازتاب خشونتي‌اند که از گذشته به اکنون نشت کرده است. حضور «مغالطه‌وار» و سايه‌گون مرگ و گناه، هم‌چون شبحي در پس هر صفحه جريان دارد.