داستان برآمده از اسطوره‌ها و افسانه‌ها و روياهاي آدمي است. اين‌ها وقتي نشان داده مي‌شوند که با حادثه همراه باشند، به بياني ديگر، در رفتار و گفتار شخصيت‌ها، ويژگي و منش خود را ظاهر کنند؛ به همين دليل، ارسطو داستان را رکن نخست تراژدي و حماسه مي‌داند، چرا که تا عملي در رفتار و گفتار شخصيت‌ها صورت نگيرد، هويت آن‌ها شناخته نمي‌شود. از اين رو، حادثه‌ها «عمل داستاني» است که به باورها و زندگي‌ها شکل مي‌دهد. چگونه زندگي مي‌کنند؟ چه چيزي را تقديس مي‌کنند و گرامي مي‌دارند؟ مي‌خواهد به چه و کجا برسند و چه را دوست دارند به دست آورند؟ داستان‌گويي، سنتي باستاني است براي عرضه داشت ماجراهايي که براي انسان در طول زندگانيش اتفاق افتاده و حادثه‌هايي که با آن‌ها برخورد کرده و مي‌کند؛ بازگويي و بازنمايي دنياي درون و بيرون و تمايلات شخصي و مشکلات اجتماعي و محيطي و سياسي. کتاب صرفا جنبه تخصصي ندارد و اطلاعاتي که در آن جمع آمده، به هر خواننده دوستدار داستان شناخت و آگاهي مي‌دهد که از خواندن داستان بيشتر بهره بگيرد و لذت ببرد و زندگيش را بهتر بسازد. گذشته از اين مگر نگفته اند هرکس در ذات خود بالقوه نويسنده اي است، چون مي‌تواند حادثه‌هاي زندگي خود را به قالب داستان در آورد. چه ديديد شايد بعد از مروري بر اين کتاب، شما هم به فکر نوشتن ماجراهاي زندگي خود بيفتيد. عنوان «چگونه مي توان داستان نويس شد؟»، بر همين مسأله حکايت دارد.