خوان ‌ـ ‌داويد نازيو، روانکاو آرژانتيني و يکي از شاگردان ژاک لاکان، در کتاب کوتاه چرا هميشه همان اشتباهات را تکرار مي‌کنيم؟: جستاري روانکاوانه در باب ناخودآگاه و تکرار از «تکرار و ناخودآگاه» سخن مي‌گويد، هم از تکرار سالم که به ما اجازه مي‌دهد گذشته‌مان را حفظ کنيم و به هويت خويش استحکام بخشيم، و هم از تکرار بيمارگونه، زخمي گشوده که مداوا نمي‌يابد و با گذر ماه‌ها و سال‌ها ــ از کودکي تا بزرگسالي ــ عميق‌تر مي‌شود، به‌سان نقطه‌اي عفونت‌گرفته که کل شخص را آلوده مي‌کند. بنابراين، از طرفي، «من تکرار مي‌کنم، پس هستم». و از طرف ديگر، «من آنم که در آگاهي پس‌اش مي‌زنم، اما در عمل تکرارش مي‌کنم». نويسنده در آميزه‌اي جالب از نظريات فرهيخته و مثال‌هاي عاميانه مي‌کوشد به اين پرسش‌هاي ساده اما بسيار مهم پاسخ گويد که در اعمال و رفتار تکراري ما چه چيز تکرار مي‌شود؟ چرا تکرار مي‌شود؟ و چگونه تکرار مي‌شود؟