عصر قاجاريه يكي از شگفت‌انگيزترين و تلخ‌ترين دوره‌هاي تاريخ ايران است. خطر انقراض اين سلسله در بستر زمان همواره احساس مي‌شد، اما با حمايت روس و انگليس، قاجاريان تا اوايل سده چهارده دوام يافتند. شاه قجر و دربارش ضلع سوم مثلث دشمنان ملت را با روس و انگليس تشكيل دادند. حتي در قراردادهاي 1907 و 1915 روسيه بدون حضور شاه و بي آن‌كه مردم ايران را به حساب آورد با انگليس ايران را ميان خود تقسيم كردند. دوبار صدرات ايران به قائم مقام فراهاني و امير كبير رسيد. فرصتي بود تا آنان ملت ايران را به راه پيشرفت و ترقي اندازند و كشور را از ورطه نابودي برهانند، اما اين بزرگواران از توطئه هلاكت اين مثلث شوم نجات نيافتند و به قتل رسيدند. ايران در دايره مهجوريت و عقب‌ماندگي محبوس كردند. اين دشمنان سه‌گانه هر كارخانه جديدي در كشور راه افتاد، از كار انداختند و كارگاه‌هاي هزاران ساله منسوجات سنتي و صنايع دستي را ويران كردند. و از بازرگانان ايراني چند برابر تاجر روس و انگليس ماليات گرفتند و او را ورشكسته و خانه‌نشين كردند. در حالي‌كه بانك شاهي و بانك استقراضي خانه‌هاي مردم را به گرو مي‌بردند، اجازه راه‌اندازي يك بانك را در كشور به كسي ندادند. در حالي‌كه در انتهاي عمر اين سلسله عراق، مصر، تركيه و هند هزاران كيلومتر راه‌آهن داشتند، يك متر راه‌آهن در ايران نساختند. با تغيير كشت غلات و پنبه و غيره به خشخاش و توليد ترياك، مردم را محتاج ورود گندم و طعمه قحطي و گرسنگي و مرگ كردند. تا عاقبت با خروج روسيه از ايران به سبب انقلاب بلشويكي سال 1917م و قطع اميد انگليس از قاجاريان، اتحاد سه ضلعي آن‌ها از هم پاشيد و سلسله قاجاريه هم ناتوان از ادامه راه از حكومت باز ايستاد.