اين پايان جبرگرايي است. اصل عدم قطعيت هايزنبرگ اميد تمام کساني را بر باد مي‌داد که به جهان منظم و بقاعده‌اي که فيزيک نيوتني وعده داده بود ايمان داشتند. به نظر جبرگرايان، اگر مي‌شد قوانين حاکم بر ماده را برملا کرد، مي‌شد به کهن‌ترين گذشته دست يازيد و دورترين آينده را پيش‌بيني کرد. رياضي دارد جهان‌مان را تا نقطه‌اي تغيير مي‌دهد که نهايتا طي ده بيست سال آينده اصلا ديگر نتوانيم درک کنيم که انسان‌بودن واقعا يعني چه. مي‌توانيم اتم را بشکافيم، برگرديم و به نخستين نور خيره شويم، و پايان جهان را فقط با مشتي معادله پيش‌بيني کنيم، اما هميشه چيزي مبهم، نامتعين و غيرقطعي باقي مي‌ماند. کتاب آن گاه که از فهم جهان درمي مانيم