تادئوش روژه‌ويچ سال 2007 جايزه‌ي ادبي اروپا را براي مجموعه‌ي آثارش دريافت کرد. او يکي از مشهورترين و بانفوذترين شاعران و نمايشنامه‌نويسان لهستاني بعد از جنگ جهاني دوم در جهان است. روژه‌ويچ يکي از برجسته‌ترين نمايشنامه‌نويسان تئاتر مدرن لهستان است. او اولين نمايشنامه‌‌اش به نام «بايگاني» را سال 1959 نوشت و از آن پس تئاتر به يکي از مشغوليات ذهني او بدل شد. نمايشنامه‌هاي روژه‌ويچ که با تفحص بسيار در مفهوم «واهي و بي‌معنا» (ابسورد) بودن زدگي نوشته شده است تاثير بسيار زيادي بر گروتفسکي و تادئوش کانتور دارد. او با بدعت در ترکيب‌هاي کلامي در طنز و در نوعي زبان که اغتشلش و بي‌معنايي (ابسورديته) در شر و نمايش‌نامه را ميسر و ممکن مي‌کرد، از پيشگامان نوآوري در شعر و تئاتر لهستان است. البته با همه‌ي اين احوال تلاش بسيار داشت که با نوعي فاصله‌گذاري براي توده‌هاي عامي مردم فهميدني، موثر و در دسترس باشد. او خود را معلم اخلاق مي‌داند. «پيرمرد کوتوله‌ي مضحک» با عنوان فرعي (کمدي در دو پرده)، مضحکه‌ي تکان‌دهنده‌ي تلخي است. نه فقط از نقطه‌نظر نگاهي که بر پيري و سال‌خوردگي دارد. بلکه به دليل نگاهي که بر روياها و آمال و آرزوهاي بزرگ درهم‌شکسته‌ي زندگي مي‌افکند. يک زندگي يکنواخت و ملال‌آور که در آن فساد و تباهي جايگزين جهش و پيشتازي شده است. اين نمايش‌نامه مي‌تواند جنبه‌اي هولناک داشته باشد و عرق سردي بر بدن تماشاگران بنشاند و حالتي بس غم‌انگيز براي‌شان ايجاد کند. فقط اگر تصور کنيم که در پشت عروسک‌هايي که شخصيت اصلي نمايش با آن‌ها بازي مي‌کند، مي‌توان دختران کوچکي را با گوشت و پوست و استخوان يافت. او مصلحي اجتماعي است اما هرگز جواني ازدست‌رفته‌اش را از ياد نمي‌برد. هرگز وحوشي را که مسبب اصلي اين‌همه مصيبت انساني‌اند نمي‌بخشد. او با کلمات از اين مصيبت دنيوي مضحکه‌اي سراسر مطايبه‌آميز و کمدي مي‌سازد.