در ميان بازي‌هاي فرسي، پله‌هاي يك نردبان، مي‌نمايد كه لحن و كالبدي منصرف از نوپردازي بي‌امان دارد. به ظاهر تماميت نمايش‌نامه بيشتر وابسته واقعيت و داستان است. در انبار شركت ساختماني اشراق، سرقتي روي داده. و بابا حيدر، موجودي از بد حادثه در كار انبارداري، زير ظن و گمان است. از همان آغاز، ارتباط عنوان اشراق با انبار شركت ساختماني جاي درنگ دارد. جغدي آنجاست كه به بابا حيدر اهلي شده. زوزه سگي فضا را مي‌خراشد كه دمش را بريده‌اند، با نخ قند و قوطي حلبي از چاه آب مي‌كشند تا زمان را تحمل‌پذير كرده باشند، پسر بابا حيدر از دانشسرا اخراج شده احتمالا به علت كله و بوي قرمه سبزي، و همشاگردي‌اش از اردستان با الاغ به تهران آمده تا آموزگار بشود، و خرد و ريز ديگر بازي، كه در پوشش واقعيت و داستان، سفره‌يي در ميدان اين بازي مي‌گشايند پر از شهود و مكاشفه براي بيننده كنجكاو و بيدار و جوينده.