آنچه ذهن نويسندة اين کتاب را در بيشترين بخش عمر او به خود مشغول داشته و يکي از اصلي‌ترين و مهم‌ترين موضوع‌هاي پژوهش او را تشکيل مي‌دهد پديدة دموکراسي است: خاستگاه‌ها، سير تحول، جلوه‌هاي گوناگون، و اصول حاکم بر آن. وي عقيده دارد که تلاش براي دموکراتيک‌سازي جامعه از حدود پايان سدة ششم پيش از ميلاد دريونان و روم آغاز گرديد؛ دومين موج آن در سده‌هاي دهم و يازدهم ميلادي به دولت - شهرهاي نواحي شمال ايتاليا گسترش يافت، اما وجود انگيزه‌هاي اجتماعي و سياسي گوناگون در جوامع اروپايي موجب شد که دموکراسي در زير سايه نظام‌هايي چون اشراف‌سالاري و استبداد پنهان بماند. سومين جنبش، که شايسته است وقوع آن هم‌زمان با شروع انقلاب‌هاي آمريکا و فرانسه در نظر گرفته شود، بر آن بوده است که نه‌تنها دولت - شهر کوچک بلکه دولت ملي بزرگ، و درنهايت غول‌آسا، را دموکراتيک سازد. بااين‌حال، مردم، هرگاه که از دموکراسي مأيوس شده‌اند، به ديکتاتوري پناه آورده‌اند، زيرا که اکثريت مردم ذاتاً خواهان نظم و ثبات‌اند. رابرت دال، همانند شومپِتِر، بر واقعيت امروزي دموکراسي تأکيد مي کند و معتقد است که حقيقت دموکراسي با واقعيت و پيچيدگي جوامع امروزي همساز نيست.