داخلشان ديده مي‌شود چون يك‌جور پوست شفافي دارند كه مي‌شود پشتش را ديد. مايع درونشان من را ياد حوضچه‌هاي كوچولوي بنزين توي جاده‌ها و دايره‌هاي رنگين داخلشان مي‌اندازد و يا ياد وقتي آدامست را باد مي‌كني و بلافاصله نمي‌تركد و لحظه‌اي كوتاه مي‌شود ديد كه سطحش پر است از رنگ‌هاي در حال حركت؛ صورتي و سبز و زرد. فقط اينكه ظاهر بلاچرها شبيه هيچ‌كدام از اين چيزها نيست. شبيه هيچ‌چيز ديگري كه تا به حال ديده باشم هم نيست. نه به گياه مي‌مانند و نه شبيه درخت‌ها هستند.