با شنيدن نام «پرفورمنس» ناخودآگاه به سمت ديکشنري مي‌رويد و در ميان انبوهي از واژگان، درپي معادل فارسي‌اش مي‌گرديد. يک واژه خودنمايي مي‌کند:«اجرا». گره کار بيش از پيش کور مي‌شود. تا دقايقي پيش از ديد شما «اجرا» فعلي است کلي در تئاتر. چيزي است شبيه«اکران» در سينما. با خودتان کلنجار مي‌رويد که درنهايت «پرفورمنس» چيست که در دو دهه‌ي اخير، چنين جامعه‌ي هنري ايران را درگير خود کرده است. پاسخ پرسش شما را در برهوت کتاب‌هاي تخصصي، ماروين کارلسن مي‌دهد. اين شخصيت شاخص حوزه‌ي مطالعات اجرا، در کتاب مشهورش تلاش کرده تا بگويد پرفورمنس چيست و خاستگاهش کجاست. البته کارلسن براي پرفورمنس يک خاستگاه روشن در نظر نمي‌گيرد، او پرفورمنس را محصول تقاطعي از حوزه‌هاي علوم انساني مي‌داند و کتابش در فصل‌بندي‌ها، اين مهم را برجسته مي‌کند.