شعبده‌باز و تماشاچيان وارد مرحله‌اي شده‌اند که آن را پيمان تسليم به جادو مي‌نامم. البته نمايش‌دهنده به‌هيچ‌وجه جادوگر نيست، بازيگري است که نقش جادوگر را اجرا مي‌کند و مي‌خواهد تماشاچيان، حتي موقت، باور کنند او با نيروهاي جادويي ارتباط دارد. در اين ميان، تماشاچيان مي‌دانند آنچه ديده‌اند جادوي واقعي نبوده است، آن‌ها علم به اين را سرکوب مي‌کنند و به آرزوي مجري تسليم مي‌شوند. هرچه نمايش‌دهنده بهتر چشم‌بندي کند، تصور مي‌شود در جادوي فريبنده ماهرتر است.