نخل برگ‌ها و ميوه‌هاي رسيده‌اش را به زمين پرتاب مي‌کند. پاپالاگي اما به گونه‌ي آن نخل زندگي مي‌کند كه برگ‌ها و ميوه‌هايش را نمي‌بخشد: «اين‌ها در تملک من‌اند! اجازه‌ي داشتن آن‌ها را نداريد و مجاز به خوردنشان نيستيد!» پس چگونه نخل بايد ميوه‌هاي تازه به بار بياورد؟ نخل بسيار خردمندتر از يک پاپالاگي است. «توئيا وي ئي» رئيس يکي از قبيله‌هاي جزاير پولي‌نزي در سال‌هاي آغازين قرن بيستم بود که سفري به اروپا داشت و اين کتاب مجموعه‌اي از سخنراني‌هاي اوست که اريش شويرمن، محقق آلماني، گردآوري‌شان کرده است. چاپ نخست پاپالاگي در سال 1920 منتشر شد اما پس از مدتي به فراموشي سپرده شد. اما بعدها، در جريان جنبش‌هاي دانشجويي دهه ي 1970 اروپا دوباره کشف شد و به کتاب سبز هوادارن محيط‌زيست بدل شد.