داستان پدري است كه حافظه‌اش به تدريج به تحليل مي‌رود و قوه تشخيص موقعيتش در زمان حال رو به زوال است. آرنو گايگر با عشق و بدون تظاهر سعي مي‌كند پدرش را از نو بشناسد. با او به گشت و گذار مي‌رود. به طبيعتي كه هر دو كودكي‌شان را در آن سپري كرده‌اند. و به جملات خاص او كه طنين شاعرانه اي دارند گوش فرا مي‌دهد. كتابي روشن، زنده و اغلب خنده‌آور درباره انساني كه هنوز به راستي ارزش زيستن دارد.